Jarenlang was ik net als jij zoekende naar een gezonde en vitale leefstijl.

Ik sport al sinds mijn twintigste
Van periodes waarin ik verslaafd was aan sporten, naar weken waarin ik 's avonds op de bank plofte met zakken M&M’s en chips.

En gezonde voeding? Dat vond ik óók lastig.
Ik kookte vooral met pakjes en zakjes, maakte overal sausjes en jus bij, en at dagelijks mijn vertrouwde AVG’tje. Afgewisseld met een maaltijdsalade om het gevoel te hebben dat ik “goed bezig” was. Wist ik veel dat die pakjes en zakjes vol bewerkte troep en verslaafde ingrediënten zitten.

Brood was ook een dagelijks ontbijt en lunch. Eerst hartig, later zoet… Precies zoals we het vroeger leerden. in de gezonde weken wisselde ik dat af met wasa crackers met roomkaas met kipfilet of een soepje. Ik hongerde mezelf uit om niet weer kilo ś aan te komen.

Het eeuwige gevecht met de kilo’s bestaan. Ik was niet extreem zwaar, maar dat hardnekkige hobbeltje wat er maar niet afging en het gejojo was ik zo zat.
Vroeger was ik wél echt veel te zwaar en daar ben ik ook flink om gepest. Toch een klein traumaatje wat me bijblijft

Ik kwam op een leeftijd dat ik het begon te accepteren en een instelling kreeg als “het is nou eenmaal zo”.

Totdat mijn lichaam begon te protesteren.

Vier jaar lang lage rugklachten, onderzoeken, behandelingen… Het beïnvloedde mijn sociale leven maar ook mijn werk. vaak werd ik huilend wakker van de pijn. De conclusie: artrose en een beginnende hernia. Ik kreeg pijnstillers, fysio en de boodschap “je moet er maar mee leren leven”.

Maar op mijn 42ste besloot ik dat het anders moest. Met zoveel pijn wilde ik niet oud worden.

Ik begon me te verdiepen in voeding en leefstijl, stap voor stap, zonder gedoe en strenge diëten of medicatie.

Hierdoor ontdekte ik dat je lichaam zóveel sterker is dan je denkt, als je begrijpt wat het nodig heeft. Dat was voor mij het begin van een heel nieuw hoofdstuk. Het inspireerde me zelfs om me om te scholen binnen de orthomoleculaire leefstijl.

En ja… dat hobbeltje waar ik al mijn hele leven mee rondliep? Dat begint eindelijk langzaam te verdwijnen.
Het blijft een uitdaging,vooral omdat ik gek ben op (lekker & veel) eten. Echt een vreetzakje, ik ben zo iemand die áltijd alle restjes krijgt (en ook opeet).
Ook niet handig dat ik vrijwel alles lust… behalve komijn :)
Nu ben ik ook nog aanbeland in de perimenopauze wat het er niet makkelijker op zal maken maar ik heb een doel, namelijk dat ik gezond en vitaal oud wil worden.

Wat ik wil zeggen: ik ben net als jij.
Ik heb gezocht, geprobeerd, gefaald, opnieuw begonnen, doorgezet. Ik wil het beste uit mijn leven halen en gezond oud worden, en dat gun ik jou ook.

Want jouw gezondheid, jouw energie en jouw balans zijn het meer dan waard.